In de tijd na het verlies van mijn moeder heb ik intensief gezocht naar van alles wat mij kon helpen in mijn verdriet en troost kon bieden. Soms dacht ik dat het echt niet goed met mij ging. Ik bleef maar huilen, vergat belangrijke dingen en lag nachtenlang wakker. Via vele boeken, websites, podcasts, forums, contact met lotgenoten en creativiteit ben ik mijn rouw reis begonnen. Mijn man kookte elke dag voor mij en verdiepte zich ook in hoe hij met mij kon omgaan tijdens mijn rouwproces.

Het runnen van een eigen bedrijf (hotel) in rouw is een pittige opgave. Vlak na het overlijden van mijn moeder is het hotel drie weken dicht geweest. Toen ik terugkwam en aan het werk ging, was dat behoorlijk zwaar. Ik stond ‘s-ochtends ontbijt te serveren voor 15 gasten, maakte kamers schoon en daarnaast wilde ik ook rouwen. Deze balans vinden was niet eenvoudig, maar gelukkig kreeg ik hiervoor wel de ruimte. Mijn man deed wat extra en ik kon zo even aan mezelf denken. Soms staarde ik minutenlang voor me uit of las een rouwboek, en andere keren plakte ik foto’s over herinneringen of ging ik creatief aan de slag. Ik probeerde op allerlei manieren troost te vinden en verbonden te zijn met mijn moeder.

Nu is er een goede balans tussen werk en rouw. Elke dag is er wel een moment dat ik met mijn rouw bezig ben, in welke vorm dan ook. Het werken aan mijn idee om rouwvakanties te organiseren is ook een manier om verbonden te zijn met mijn moeder. Zonder haar dood zou ik dit nooit zijn gaan doen.